Lindy Sarlemijn (38 jaar). Wenst een buiten fitness.
"Een tumor tussen mijn 3e en 4e wervel moest worden verwijderd. Ik had 15% kans op een dwarslaesie. Ik ging heel nuchter de operatie in, dacht dat dat mij nooit zou overkomen. Ik kwam zelfs te laat: het liep uit bij de manicure, mijn harsnagels moesten worden verwijderd. Rennend kwam ik binnen het ziekenhuis binnen.'Het komt wel goed'
Toen ik wakker werd begreep ik dat het fout was. Ik heb een maand in het ziekenhuis gelegen. Samen met mijn man heb ik een zaak en ik had voorbereid dat ik drie weken uit de lucht zou zijn. Mijn schoonzusje heeft dagen naast mijn bed gezeten om mijn functie over te nemen. Met een ambulance werd ik naar Rijndam gebracht. Mijn man was bij me. Samen hebben we een dochter van 3 jaar. Ik was enorm verdrietig. Ik lag op een kamer met drie anderen en de gordijnen rondom mijn bed waren dicht. Ik kon alleen maar huilen van ellende.
Toen ik wakker werd begreep ik dat het fout was. Ik heb een maand in het ziekenhuis gelegen. Samen met mijn man heb ik een zaak en ik had voorbereid dat ik drie weken uit de lucht zou zijn. Mijn schoonzusje heeft dagen naast mijn bed gezeten om mijn functie over te nemen. Met een ambulance werd ik naar Rijndam gebracht. Mijn man was bij me. Samen hebben we een dochter van 3 jaar. Ik was enorm verdrietig. Ik lag op een kamer met drie anderen en de gordijnen rondom mijn bed waren dicht. Ik kon alleen maar huilen van ellende.
‘Laat me niet alleen in deze verschrikkelijke plek’, was mijn enige gedachte. Toen begon er vanachter de gordijnen iemand tegen me te praten, Marlon, ook een patiënt: ‘Het komt wel goed’, zei hij. Inmiddels delen we met z’n tweeën een kamer en hebben we echt veel aan elkaar.
Een incomplete dwarsleasie
In het ziekenhuis is mij nooit direct verteld wat ik heb. Hier kwam ik achter toen ik naar Rijndam werd gebracht. Een incomplete dwarsleasie C4.
Binnen twee dagen werd ik gemobiliseerd en zat ik in een rolstoel. Toen wist ik dat ik goed zat bij Rijndam. De therapeuten zijn super. Vroeger liep ik hier altijd voorbij en kende ik Rijndam helemaal niet. Nu zit ik hier al acht maanden. Ik kan me gaan voorbereiden om naar huis te gaan. Sinds vorige week kan ik mijn handen bewegen. Binnenkort krijg ik een zenuwtransplantatie, als vijfde in Nederland. Het is heel erg afwachten of dat werkt, dat weet je pas echt na een jaar.
Als het kan ga ik naar buiten. Echt fijn dat Rijndam midden in de stad zit, ik ga vaak eventjes shoppen. Met mijn bezoek zit ik ook graag buiten, in de tuin. Het zou zo fijn zijn als daar meer faciliteiten tot onze beschikking waren. Nu zitten we daar maar. Misschien kunnen de Vrienden van Rijndam daarvoor zorgen.”